ARAW 7
“Kinakailangang maging ganito tayo bilang mga sinauna sa Instituto - mga pundasyon na nakatago, nakakubli. At kung masasaksihan ito, sadyang tunay na di- kagandahan! Durog at pawang mga natapakang bato…Gayunpaman, ang mga ito ang sandigan ng gusali, at kung higit na maganda ang gusali, higit pang malalim ang pundasyon nito at higit na durog sa sariling bigat nito...”
Ito ang wika ni Raphaela Maria kay Pilar sa kanyang liham bilang 586, sinulat mula sa Roma noong ikalima ng Hulyo, taong isang libo, siyamnapo’t walo (Hulyo 5, 1908). Si Pilar ay nasa Valladolid, Espanya, mula nang lisanin niya ang Roma noong Mayo labimpito, taong isang libo, siyamnapo’t tatlo (Mayo 17, 1903). Ang dalawang magkapatid ay parehong tinanggal sa pamumuno ng Instituto bilang General, ang pinakamataas na pinuno ng Instituto. Pinalitan ni Pilar si Raphaela Maria bilang General at pinalitan naman ni Purisima si Pilar noong ikalawa ng Febrero, taong isang libo, siyamnapo’t anim (Febrero 2, 1906). Sa bandang huli, ang dalawang magkapatid ay parehong isinantabi sa Instituto na kanilang itinatag. Napakaraming mga pangyayaring walang pagkakaunawaan, mga sitwasyong naisabuhay nang di wasto, mga panghuhusga na walang batayan… Isinabuhay ni Raphaela Maria ang lahat nang g ito mula sa kailaliman ng kanyang puso.
Ang napakalalim na kababaang-loob ni Raphaela Maria ang nag-udyok sa kanya na sabihin ang mga kataga patungkol sa pagiging mga durog na pundasyon ng gusali. Sa kalaunan, sa parehong liham, sinabi niya sa kanyang kapatid: … “Lakas ng loob at kabutihang-loob.”
Si Raphaela María, na siyang laging nagtitiwala sa pag-ibig ng Diyos, nakipagsapalaran ng malalim, sa puso at kalooban ng Diyos. Batid niya na ang gusali ay kailangang umugat ng matatag. Sa liwanag ng kanyang buhay, ang kanyang mga kataga ay sadyang makatotohanan.
Noong mga unang taon, habang nasa Madrid siya, sinulatan niya ang ilan sa mga sinaunang madre ng Komunidad ng Cordoba: “Mga minamahal ko, ngayong nasa umpisa pa lamang tayo, itatag natin nang mabuti at malalim ang mga pundasyon, nang sa gayon kung dumating ang mga unos o bagyo, hindi magiba ang gusali. At gawin natin itong sama-sama…nagkakaisa sa lahat ng bagay tulad ng mga daliri ng isang kamay…at ating makakamit ang anumang ating mimithiin dahil mayroon tayong Diyos na sumasaatin.” (1884, Komunidad ng Córdoba).
Mula noong mga unang araw na iyon, sadyang napakaraming oras ng malalalim na pagninilay at usapan, kasama ang kanyang "pinakamalambing na Ama”, kapiling
ang kanyang "Mabuting Hesus" at kapiling si "Maria," mga pag-uusap na kung saan dinala niya ang lahat ng sangkatauhan sa kanilang banal na presensiya. Mula sa kanyang mga kataga, sinabi niya: “sa pagtingin kay Hesus, humuhugot tayo ng lakas…at higit pa roon…!”
"Ako, Panginoong aking Hari, laging hihingi ng Iyong mga payo; makikinig ako sa Iyong mga banal na salita mula sa kaibuturan ng iyong banal at maawaing puso. Hindi lang ako makikinig, bagkus tutularan ko ang Iyong banal na mga turo at babalutin ko ang aking sarili ng mga ito upang maging karapat-dapat ako sa iyong mga paningin. Mananahan ako Saiyo nang higit na malapitan. " (SE 1892)
“… at hiningi ko kay Hesus na sa apoy ng Kanyang pag-ibig sa kapwa, pag-alabin nawa Niya sa lahat, ang Kanyang pinakamamahal na kagandahang-asal: ang pinakamalalim na kababaang-loob, ang pinakamahalagang kawang-gawa sa mga mahihina, ang pasensiya at pagpaparaya sa isa’t isa, ang sadyang labis na pananabik na tularan si Hesus sa lahat ng bagay, na magkaisa sila upang magkaisa kay Hesus. Sapagkat sa pagkakaisa, may kalakasang matatagpuan, ngunit sa pagkahati-hati, walang anumang mabubuong proyekto."
“… ang sinumang ibig maging dakila sa inyo ay magiging tagapaglingkod ninyo. Ang sinumang ibig na maging una sa inyo ay magiging alipin ninyo. Maging katulad siya ng Anak ng Tao na naparito, hindi upang paglingkuran kundi upang maglingkod at magbigay ng kaniyang buhay na pantubos sa marami.” (Mt 20, 26b-28).
Paano ko kinakaya ang mga paghihirap na dumarating sa aking buhay? Hanggang saan ko paninidigan ang aking ugali ng paglilingkod at pagpaparaya?
